Kruisbessen (Ribes grossularia) worden in ons land, Duitschland en Engeland in groote hoeveelheden geteeld. Gewoonlijk worden kruisbessenboompjes tusschen kroonboomen ingeplant. Zij geven een rijke opbrengst. De binnenste twijgen worden meestal weggesnoeid, waardoor de anderen zich beter kunnen ontwikkelen.
Dikwijls vindt de pluk reeds plaats voor de vrucht volledig rijp is. Ze wordt dan meest naar Engeland verzonden voor de jambereiding. Deze jamsoort is bij ons minder in trek. Voor de jambereiding zijn bijzonder geschikt: de Engelsche witte, Winham's Industry en Crown Bob. Voor het gebruik als rijpe vrucht: de vroege ruige gele, Ruige roode, Groote gladde groene.
Kruisbessen bevatten veel pectine. Ze hebben vaak te lijden van kruisbessenmeeldauw. Deze schimmel is echter lang zoo gevaarlijk niet als een overeenkomstige meeldauw in Amerika, die de bessenboompjes van alle bladeren ontrooft. De schil is vrij hard en wordt niet gegeten. De gemiddelde samenstelling is als volgt: water 84 %, eiwit 0,5 %, vruchtenzuur %, suiker 7 %, andere koolhydraten 0,9 %, ruwvezelstoffen %, voedingszouten 0,5 %.
