Dieet (eiwitarm) - Onder bepaalde omstandigheden kan het voorkomen, dat op medisch advies, de eiwitvoeding beperkt moet worden. Men spreekt dan van een „eiwitarm” dieet. Op den duur kan men bij de voeding de eiwitten niet ontberen, het ligt dus voor de hand, dat een dergelijk dieet niet te lang volgehouden zal kunnen worden. Dikwijls is een eiwitarm dieet tevens van geringe calorische waarde en ook wordt het vaak gecombineerd met een zout-arm dieet.
De omstandigheid dat het eiwitarm dieet nooit lang toegepast zal worden, maakt de keuze van het voedsel niet lastig. Hoofdzakelijk gebruikt men in een dergelijk geval vruchten en vruchtensappen, eventueel gecombineerd met groenten. Vruchten zijn arm aan eiwit en rijk aan vitaminen. In de gevallen dat zij een aanzienlijke voedingswaarde hebben, is dat een gevolg van het bevatten van oplosbare of makkelijk oplosbare koolhydraten (bv. bij druiven, appels, peren, bananen).
Groenten zijn eveneens arm aan eiwit, De verbruiker is bij de toepassing van een eiwitarm dieet voor een groot gedeelte aangewezen op eigen eiwitreserve. Een dergelijke voorraad is nooit groot, in tegenstelling met de reserve aan koolhydraten (vetten). Van belang is, dat men door het gebruik van veel aardappelen, een eiwitarm dieet kan samenstellen, waarbij een eiwit van hooge biologische waarde gegeven wordt (zie Eiwitten stofwisseling).
