Stofwisseling - Het woord spreekt voor zich zelf: hiermede wordt het geheel van scheikundige en biologische omzettingen bedoeld, die oorzaak zijn, dat de met de voeding opgenomen verbindingen een zoodanige verandering ondergaan, waardoor zij in het lichaam kunnen worden opgenomen. Wanneer dit door de inwerking der digestiesappen bereikt is, worden deze stoffen door het bloed verder naar hun bestemming getransporteerd om ter plaatse gebruikt te worden, hetzij voor herstel van de weefsels, hetzij als energiebron. De resteerende stoffen zijn verder voor het lichaam onbruikbaar en zouden bij accumulatie in hooge mate schadelijk en vergiftig worden. Deze worden daarom door hetzelfde transportmiddel, nl. het bloed, afgevoerd naar de excretieorganen, die voor verdere verwijdering Zorgen.
De stofwisseling is een zeer ingewikkeld proces, dat lang niet in alle finesses bekend is. Het opgenomen voedsel wordt dus door de digestiesappen (speeksel, maagsap, darmvocht, afscheidingsproduct van alvleeschklier en gal), tot eenvoudige verbindingen afgebroken, die in het bloed worden opgenomen. De verschillende endocrine klieren (klieren met inwendige afscheiding) hebben op de vertering en assimilatie grooten invloed. Toestanden waarbij de stofwisseling zoodanig is gestoord, dat een algemeen gevoel van ziek zijn het gevolg is, zooals bijv, suikerziekte, jicht, vetzucht enz. worden „stofwisselingsziekten” genoemd. Zooals duidelijk zijn zal, staan de stofwisseling en de stofwisselingsziekten, in zeer nauw verband met de opgenomen voeding.
Door bepaalde voedselkeuze kunnen de stofwisselingsziekten dan ook doeltreffend bestreden worden en het lichaam voor zelfvergiftiging gespaard blijven.
