fransch politikus en publicist, geb. 6 Sept. 1843 te Dinan (Côtes-du-Nord), werd in 1867 te Parijs journalist, vervolgens chef-redacteur van de „Indépendant du Midi” te Nîmes en later redacteur van de „Rapper’; onder de derde republiek werd hij lid van den parijschen gemeenteraad, en begon in 1876 een pennestrijd tegen de prefectuur van politie, die hem op een gevangenisstraf van eenige maanden kwam te staan, doch den prefect van politie Gigot en den minister van binnenlandsche zaken Marcère hun betrekking kostte; in 1885 werd hij door de radikalen voor een parijsch district tot afgevaardigde gekozen. In Febr. 1889 werd hij minister van openbare werken; hij behield zijn portefeuille in het volgende ministerie van Freycinet, met wien hij in 1892 aftrad.
G. schreef: Etudes sur les doctrines sodales du christianisme (2de dr. 1881), Préjugés politiques (1873), Histoire des prolétaires (1873), La science économique (2de dr. 1887), L’enfer social (1882, nederl.: de sociale hel), La prostitution (1881), La morale (1883), La police (1883), Lettres sur la politique coloniale (1887), L’impôt sur le revenu (1887), Lui tyrannie socialiste, Les principes de 1889 et le socialisme (1894), Quesnay et la Physiocratie (1896), LJ économie de l’effort (1896), L.es travaux publics (1897), L’évolution politique et sociale d’Espagne (1899), en eenige satirieke romans, aïs: Un fou (1884), Un drôle (1884) enz.
