duitsch natuurkundige, geb. 24 Oct. 1804 te Wittenberg, werd 1827 privaat-docent te Halle, was 1831—37 hoogl. te Göttingen, werd toen, als een der zeven hoogleeraren die protesteerden tegen de opheffing der grondwet, ontslagen, 1843—49 hoogleeraar te Leipzig, vervolgens weer te . Göttingen, waar hij 23 Juni 1891 overl. Hij heeft de natuurkunde een belangrijke schrede verder gebracht.
Zijn eerste onderzoekingen hadden voornamelijk betrekking op de geluidsen electrische golven (Wellenlehre, 1825) en het aardmagnetisme. Met K. Fr. Gauss is hij de uitvinder van de electro-magn. telegraaf. Hij schreef een groot aantal verhandelingen, voor het meerendeel opgenomen in de „Resultaten aus den Beobachtungen des Magnetischen Vereins”, die hij met Gauss redigeerde (1836 —41), in de „Abhandlungen” van het Kon. Saksisch Genootschap der Wetenschappen (o.a.: Elektrodynamische Maszbeslimmungen, 7 verhandelingen) van 1846—78, en in de „Abhandlungen” van het Kon.
Genootschap der Wetenschappen te Göttingen, dat ook zijn volledige Werke (6 dln., Bresl. 1892—94) heeft uitgegeven. 1899 is te Göttingen een marmeren GaussWebermonument opgericht, vervaardigd door Hartzer. Literatuur: Rieeke, Wilhelm W. (Gött. 1892), U. Weber, Wilhelm TT7, (levensschets, Berl. 1893).
