onderdeel der taalkunde, hetwelk zich bezig houdt met den vorm der woorden, voor zoover deze wordt beheerscht door verbuiging en afleiding. In de mathematica: de leer van de vlakken en lichamen; in de nieuwere paedagogiek zooveel als een inleiding voor het eigenlijk onderwijs in de mathematische vakken; zij is in de didactiek ingevoerd door Pestalozzi; haar volle ontwikkeling voor de practijk erlangde zij van Diesterweg, die haar waarde evenwel overschatte.
Bij de wetswijziging van 1878 werd de vormleer dan ook uit de rij der leervakken geschrapt, maar is grootendeels als berekening van vlakken en lichamen weer bij ’t rekenonderwijs opgenomen.
