duitsch physioloog, geb. 10 Febr. 1835 te Sleeswijk, hoogleeraar en directeur van het Physiologisch Instituut te Kiel. H. is vooral bekend door zijn belangwekkende navorschingen op het gebied der embryologie en door zijn onderzoekingen betreffende de fijnere anatomie en physiologie der zintuigen.
Zijn voornaamste werken zijn: Physiologie des Gehörs (in Hermann’s „Handbuch der Physiologie”, dl. 3, Leipz. 1880), Handbuch der Physiologie der Zeugung (ald. 1881, tevens dl. 6 van vorengenoemd werk van Hermann). .
