het verdoelen van een af te meten uitgestrektheid gronds in driehoeken, wier hoekpunten wederzijds zichtbaar zijn. Bij één driehoek meet men ééne, gewoonlijk de kleinste zijde, die de basis heet, en wel zoo nauwkeurig mogelijk, in de overigen slechts de hoeken.
Dit is voldoende om de zijden van al de andere driehoeken en hun inhoud te berekenen, en alzoo de grootte dier uitgestrektheid in kaart te brengen. Als grondlegger van het T. is Snellius te beschouwen, welke die methode het eerst in Nederland aanwendde. Zie ook Graadmeting.
