naam, ontleend aan de mythologische wezens, die door hun gezang de zeelieden aanlokten, en hun schip op de rotsen deden stranden, — gegeven aan werktuigen, die dienen om een sterk geluid voort te brengen, of de trillingsgetallen van tonen te bepalen. De S. bestaat hoofdzakelijk uit een ronde plaat, die met meer of minder snelheid om hare as wordt rondgedraaid: de plaat heeft een of meerdere concentrische rijen gaatjes, de gaatjes van een rij zijn op gelijken onderlingen afstand aangebracht.
Hiertegen wordt een windstroom gericht: de windstroom die beurtelings door de gaatjes dringt en dan weder wordt tegengehouden, verwekt regelmatige stooten in de lucht, en hierdoor ontstaat een toon, die des te hooger is naarmate de plaat sneller draait. Het aantal stooten in de seconde is gemakkelijk te bepalen. Door sterken windtoevoer kan de S. een zeer doordringend geluid geven, van daar de aanwending op schepen en vuurtorens. In de natuurkunde kent men de Sirene van Seebeck, Cagnard Latour, de dubbele polyphone S. van Helmholtz, enz.
