ital., scherts, aanvankelijk een muziekstuk van schertsend, luimig caracter, met pikant rhythme, doch vooral door en sinds Beethoven als deel van de cyclische toonstukken (symphonie, quartet, sonate enz.) gebezigd, waar zijn voorgangers (Haydn, Mozart enz.) de menuet (zie ald.) gebruikten. De meening als zou de naam van S. het eerst bij Beethoven voorkomen is onjuist; Joh.
Schenck, de viole di gamba virtuoos, componeerde tijdens zijn verblijf te Amsterdam (1685—95) Scherzi musicale voor dit instrument met basso continno. Beethoven echter heeft het S. omgeschapen tot een monumentalen vorm (vergel. o. m. het S. uit de.9de symphonie), waarvan slechts de naam en de drie-deelige maatsoort bleef behouden. Als zelfstandige toonstukken zijn de 4 8. voor piano van Chopin beroemd.
