in de oudheid stad in Campanië, op een landtong aan de oostzijde van den Sinus Cumanus (golf van Napels), door Sauriërs en Cymaeërs in 521 v. Chr. onder den naam Dicaearchia gesticht, op een plaats, welke naar de vele instortingsholen en zwaveluitdampingen door de Italiërs P. (d. i. de bronnen) werd genoemd.
P. werd 194 v. Chr. romeinsche kolonie en verhief zich sedert tot de eerste handelsstad van Italië, welke bijna het geheele verkeer met het oosten in handen had; er woonde daar ook een talrijke kolonie van oosterlingen. P. was een soort voorhaven van Rome, dat men vandaar uit over land bereikte om de gevreesde scheepvaart langs de latijnsche kust te vermijden. In 410 na Chr. door Alarik, 455 door Geiserik en later door Totila verwoest, verzonk het tot een armzalig stadje. Tegenwoordig Pozzuoli.
