aldus wordt de onbekende genoemd die een verzameling van grootendeels valsche decretalen vervaardigde en op naam van den H. Isidorus (hier met den bijnaam Mercator of Peccator) in omloop bracht.
Er zijn vele echte stukken bij, doch de hoofdmassa is het werk van P. Meestal gebruikte P. daarvoor echt materiaal, doch zóó, dat hij besluiten van latere concilies en pausen aan vroegere pausen toeschreef. De verzameling verscheen het eerst in de 9de eeuw in West-Frankrijk en werd waarschijnlijk in 864 door bisschop Rothad van Soissons naar Rome gebracht. Niemand koesterde eenigen twijfel, zelfs werden sommige decretalen door Gratianus in het Corpus Juris Canonici opgenomen. In de 15de eeuw echter sprak de bekende kardinaal Nicolaas van Cusa openlijk zijn twijfel uit en langzamerhand werd de echtheid algemeen verworpen. De vroeger algemeen verspreide meening, dat de verhooging en bevestiging der pauselijke macht het hoofddoel van P. was, wordt thans door katholieken zoowel als andersdenkenden verworpen. Welk echter dan zijn doel is geweest, daarover is men het nog niet eens kunnen worden; evenmin weet men zeker, wie de schrijver is. Dat P. zonder eenige tegenspraak overal werd aangenomen duidt aan, dat hij1 niet een nieuw recht schiep, maar veeleer een bevestiging leverde van het toen gangbare recht.
