veelstemmigheid, inz. de melodische zelfstandigheid der stemmen. P. werd door A.
B. Marx in de plaats gesteld voor contrapunct, dat streng en veel beperkter (aan vaste regels onderworpen) is, dan de concerteerende contrapunctische stijl met P. aangeduid. Wel gebruikt Marx P. in tegenstelling met homophonie (van homophonos, Gr., gelijk van klank, hier bedoeld als één melodische stem met begeleiding van accoorden), maar de regels van het contrapunct (verg. de leerboeken van Cherubini, Bellermann, Albrechtsberger enz.) in zijn eigenlijke beteekenis, blijft Marx schuldig in zijn Kompositionslehre.
