duitsch geschiedvorscher, geb. 17 Febr. 1819 bij Posen, studeerde te Berlijn, kreeg in 1843 op zijn Geschichte des Deutschen Heichs unier Lothar dem Sachsen (Berl. 1843), een door de berlijnsche faculteit der philosophie uitgeloofden prijs, gaf daarop Geschichte des Deutschen Heichs unter Konrad III (Hannov. 1845) in het licht en maakte zich vooral verdienstelijk door het werk Begesta pontificum romanorum ad annum 1198 (Berl. 1851, 2de druk Leipz. 1881—86). Als israëliet echter geen kans hebbende op een academischen werkkring in Pruisen, ging hij eenigen tijd in de medicijnen studeeren, doch werd reeds in 1834 aangezocht om mede te werken aan de Monumenta Germaniae historica; zijn bijdragen hiervoor behooren tot het beste, wat de wjjsgeerig-historische kritiek heeft opgeleverd.
Wegens meeningverschil met Pertz legde hij in 1863 deze functie neer, nadat hij in 1862 lioogleeraar in de geschiedenis aan de uriiversiteit te Berlijn was geworden. Zijn Bibliotheca rerum germanicarum (6 dln. Berl. 1864—73) is zijn hoofdwerk. J., tot zwaarmoedigheid vervallen, pleegde 3 April 1870 te Wittenberg zelfmoord. Met Wattenbach bewerkte hjj de Ecclesiae metropolitanae Coloniensis codices (Berl. 1874).
