het voortbestaan van ’s menschen persoonlijkheid (ziel) na den dood. De oudste vorm van het onsterfelijkheidsgeloof is de vereering der Manes (zie ald.); een schrede verder gaat reeds de opvatting, welke de zielen der afgestorvenen beschouwt als schimmen, geesten, spoken of demons, waarbij nog j altijd die zielen niet als zuiver geestelijk ge; dacht worden.
Tot denzelfden trap van ontwikkeling behoort de idee der metempsychose | of zielsverhuizing. Daar tegenover staat weer de voorstelling (van Grieken en Hebreërs) van een schimmenrijk. Een latere beschouwing huldigt de leer der opstanding of verrijzenis, die ook in de christelijke kerk verkondigd wordt, terwijl daarentegen de grieksche philosophie sedert Plato de idee der O. in den zin zoowel van een voor-, als van een voortbestaan der ziel zonder lichaam ontwikkelde. Zie voorts het art. Ziel. In overdrachtelijken zin beteekent O.: onvergankelijkheid.
