(Menerva) italische, bij de Sabijnen, Etruscen en Latijnen inheemsche godheid, de godin van het verstand, nadenken en vindingrijkheid, de beschermster van alle kunsten en handwerken, vooral van het spinnen en weven, van vollers, ververs, schoenmakers, timmerlieden, muzikanten, beeldhouwers, schilders, artsen, tooneelspelers, dichters, schoolmeesters en vooral van schoolkinderen. Haar oudste en voornaamste heiligdommen lagen in Rome op de hoogten der stad: op het Kapitool, waar zij in den, haar met Juppiter en Juno gemeensehappelijken groeten tempel, de cella ter rechterzijde van den hoogsten god had; op den Aventinus, waar zich het vergaderlokaal der dichters en tooneelspelers bevond, en op den Caelius.
Haar hoofdfeest waren de Quinquatrus (zie ald.), op 19 Maart, later van 19 tot 23 Maart. In den loop der tijden trad de grieksche opvatting dezer godin voortdurend meer en meer op den voorgrond, daar zij' met Pallas Athena (zie Pallas) geïdentificeerd werd; aldus in ieder geval ten opzichte der overwinning en buit schenkende Athena, toen Pompeius van den behaalden buit zijner veldtochten in het oosten haar een tempel oprichtte; en Augustus had het oog op de raadgevende Athena, toen hij de door Caesar gebouwde curia Julia van een aan M. gewijde voorhal (Chalcidicum) voorzag. Toen deze afgebrand was, bouwde Domitianus op die plaats een prächtigen tempel voor deze, zijn lievelingsgodin. Hadrianus noemde de door hem in Rome gestichte inrichting tot opleiding voor poëzie en welsprekendheid Athenaeum. Ook in de beeldende kunsten werd M. geheel en al overeenkomend met de grieksche godin voor gesteld. Zie voorts Pallas Athena,M'. is ook de naam der 93ste planetoïde.
