koning van Sicilië, geb. 1231, was een op het laatste oogenblik tot gelijkheid van geboorte verheven zoon van keizer Frederik II en gravin Bianca van Lancia. Frederik liet hem het vorstendom Tarente na en het regentschap over het rijk tot de aankomst van zijn halfbroeder Koensraad IV.
Na bijna volledige onderdrukking van den opstand in Beneden-Italië gaf hij aan deze het koninkrijk over (1252); na Koenraad’s dood (1254) werd hij door de rijksgrooten tot regent verheven. Daar paus Innocentius IV weigerde, het erfrecht der Hohenstaufen te erkennen, vluchtte M. naar Lucera tot de Sarracenen. Aan hun hoofd overwon hij bij Foggia, 2 Deo. 1254, de pauselijke troepen om vervolgens na onderwerping van Capua, Napels, Aversa en Brindisi (1256) naar Sicilië over te steken. Op grond van een valsch gerucht van Koenradijn’s dood liet hij zich 11 Aug. 1258 te Palermo tot koning kronen, doch gaf Koenradijn’s gezant de verzekering van diens erfopvolging. Hiermede brak voor Sicilië een gelukkige tijd aan, en het leven aan het hof te Palermo, waar op nieuw de dichters en geleerden bescherming vonden, begon den vroegeren luister te herwinnen. Tevens liet M. zich noch door den dood van Ezzelino (zie ald.) da Romano, noch door den ban des pausen -verhinderen, de verdreven florentijnsche Ghibellijnen aan de overwinning (bij Montaperto 4 Sept. 1260) te helpen en daarmede het beschermheerschap over Florence en bijna geheel Toscane te verwerven, terwijl hij anderzijds door het uithuwelijken (1262) zijner dochter uit zijn eerste huwelijk, Constance, aan Peter van Aragon zich dekking tegen het westen verschafte en zelf door een tweede huwelijk met Elena, de zuster van den griekschen keizer Theophilus, dê normandisch-hohenstaufsche oostersche politiek opnam.
Deze machtspositie van M. verscherpte den onwil der aanhangers van Koenradijn in Duitschland en bracht vooral paus Urbanus IV tot het besluiten der onderhandelingen met Karel (zie ald. no. 32) van Anjou, die 1265 bij Ostia landde en 1266 Beneden-Italië binnenrukte. In den nu volgenden slag bij Benevento (26 Febr. 1266) werden de Duitschers tengevolge van het verraad der baronnen verslagen; M. zelf zocht en vond den dood. Zijn weduwe en kinderen werden op de vlucht naar Epirus in Trani gegrepen en aan Karel van Anjou uitgeleverd; Elena overl. 1271; zijn drie zoons bleven tot aan hun dood in de gevangenis, zijn dochter Beatrice werd na een gevangenschap van 18 jaren in 1284 uitgeleverd tegen Karel II, den zoon van Karel L
