in de joodsche geschiedenis het geslacht van Judas den Makkabeeër, die het door zijn vader begonnen werk der vrijmaking van Judea van de Syrische overheersching met kracht voortzette, terwijl zijn'broeders Johannes, Jonathan en Simon het voltooiden, zij het slechts voor korten tijd (135 v. Chr.).
Onder den zoon van Simon, Johannes Hyrcanus I (135—105), bereikte de herstelde joodsche staat het toppunt zijner macht, doch onder zijn opvolgers werd hij door partijschappen en familietwisten zijn ondergang nabij gebracht en eindelijk aan de romeinsche heerschappij onderworpen. Herodes de Gr. roeide het geslacht der M. geheel uit. De naam van M. werd mede gegeven aan de zeven broeders, welkemet hun moeder ten tijde van Antiochus Epiphanes den marteldood stierven (2 Makk. 6 en 7), en ter eere van welke de christ. kerk in de 4de eeuw een feestdag instelde.De boeken der M., door de prot. kerk onder de apocryfen des O. Test. gerangschikt, zijn drie in getal. Het eerste behelst het verhaal van de heldendaden van Matathias en zijn zonen tot aan den dood van Simon, en bevat belangrijke bijdragen voor de geschiedenis. Het tweede boek, van veel minder waarde dan het eerste, behelst eerst twee brieven, door deJoden te Jeruzalem aan die in Egypte geschreven, ter opwekking om ook aldaar het feest der temp el vernieuwing te vieren; het overige gedeelte, van hoofdst. 3 tot het einde, is een uittreksel uit een grooter werk van Jason van Cyrene en handelt over de ontheiliging van den tempel, den oorlog met de Syriërs, de gebeurtenissen onder Demetrius Soter enz. Het derde boek der M. is van nog veel minder waarde en bevat een verhaal der vervolging van de Joden in Egypte onder Ptolemaeus Philopator.
