(lat. Cantabri) in de oudheid een iberisch volk in het noorden van Spanje, welks ruw, bergachtig gebied aan de noordkust ten westen door de Asturiërs, ten oosten door de Basconen begrensd werd.
Zij werden door Augustus in den zesjarigen cantabrischen oorlog (25—19 v. Chr.) onderworpen. Naar hen werd de golf van Biscaye de cantabrische zee genoemd.
