hoofdstad van het rumeensche district J. (3110 km.2, in 1899 met 191.828 inw.), voorheen hoofdstad van het vorstendom Moldavië, thans residentie van een orthodoxen metropoliet en van een r.-kath. bisschop, ligt aan de helling van den berg Kopou, langs welks voet de Bahluiu, een zijrivier van de in de Pruth uitmondende Tijie, vloeit, in een schilderachtig landschap, dat bezaaid is met wijngaarden en tuinen, aan de spoorlijnen J.— Ungheni (russische grens) Kisjinef—Odessa, Pascani—J., Tecuci—J. en J.—Dorohoi, en telde in 1899 : 78.067 inw., w.o. 39.441 Joden. Onder de vele kerken is die der drie heiligen de mooiste.
J. heeft een universiteit (sinds 1897 in een nieuw gebouw, in 1900: 51 hoogleeraren, 660 studenten), militaire school, theologisch seminarie, 2 gymnasia, 2 lycées, een kunst- en een muziekschool enz. Electrische straatverlichting en dito trams; de industrie is onbeduidend, hoofdmiddel van bestaan is de handel (invoer: haring, suiker, manufacturen, wollen en katoenen weefsels uit Engeland, gemaakte kleeding uit Duitschland, engelsché kolen, duitsche metaalwaren, enz.; uitvoer: graan, vooral mais, haver en gerst, verder vee, ruwe petroleum en steenzout). Op 9 Jan. 1792 werd hier tusschen Rusland en de Porte een vrede gesloten, waarbij Rusland de landstreek tusschen de Bug en de Dnjestr met de vesting Oczakof verkreeg. Zwaar leed de stad in den opstand der grieksche hetaerie, hier in 1821 onder leiding van Ypsilantis uitgebroken. Sinds de vereeniging der Donauvorstendommen en de verheffing van Bukarest tot hoofdstad, heeft J. veel van zijn beteekenis verloren.
