bij de Babyloniërs en Assyriërs de godin der ster Venus, van de morgen- en avondster; als godin der avondster ook vereerd onder den naam Belit, of Belit ilani, „meesteres der góden”, grieksch Mylitta. Als godin der morgenster treedt I. op als een dappere, mannelijke godheid: zij roept op tot nieuwen levensstrijd, tot strijd op het slagveld, tot de gevaren der jacht, zij' wordt genoemd „de meesteres van den slag”, „de godin van den strijd”, met zwaard, pijlkoker en boog gewapend trekt zij vóór de assyrische legerbenden uit.
Als godin der avondster is Istar-Beltis de weelderig zinnelijke godin van de rust in de armen der liefde. De eeredienst der godin Beltis in Babylonië was dezelfde ontuchtige als die van Astarte in West-Azië en van Aphrodite op Cyprus. Volgens het verhaal van Herodotus moest iedere babylonische vrouw, in den tempel of in den heiligen hof van Mylitta (d. i. Aphrodite) gezeten, zich eenmaal in haar leven aan een vreemdeling overgeven (vergel. ook Baruch 6, 40 vlg.). Erech, de „stad van Anoe en Istar”, de hoofdzetel van den Belit-dienst in Babylonië, wemelde van hiërodulen, die zich ter eere van Istar-Beltis prijsgaven. De oorlogszuchtige I. werd in Babylonië voornamelijk te Agane (onder den naam Anunit), in Assyrië vooral te Arbela vereerd. Onderscheiden van L, de dochter van Anoe, kennen de Babyloniërs nog een I„ die als dochter van den maangod Sin doorgaat; intusschen treedt de god Tammuz (de schoone jongeling Adonis der Westsemieten) in de babylonische literatuur evenzeer als jeugdig echtgenoot der dochter van Anoe op als van de dochter des maangods, en ook in deze laatste hoedanigheid is I. de godin der liefde, voortplanting en geboorte.
