nederlandsch geneeskundige, geb. 15 Aug. 1832 te Zutphen, vestigde zich na voleindigde studiën te Vorden als genees-, heel- en verloskundige, ging in 1858 naar Java, practiseerde eerst te Bandong, later te Djokjakarta, waar hij lijfarts van den sultan werd, verrichtte tevens allerlei oudheidkundige onderzoekingen en werkte mee aan het tot stand komen van de Archeologische Vereeniging te Djokjakarta. Hij schreef: Bladen uit het dagboek van een Indisch geneesheer (Groningen 1874), Indische schetsen (4 dln. 1875—79), Vorstenlandsche toestanden.
Een Ketjoegeschiedenis (Dordr. 1887), Een avond bij den rijksbestuurder van Jogjakarta (in het Intern. Areh. f. Ethnogr., 1890), De Sekaten te Jogjakarta („Eigen Haard”, 1888), De garebegs te Ngajogyokarta (uitgeg. door het Kon. Inst. L. en Vk. Nederl.-Indië, 1895), De hoogvlakten van het Janggebergte (in het „Tijdschr. v. gesch., land- en vk.” 1899, ook afzonderlijk verschenen), Op het Janggebergte in Oost-Java (1902,) enz.
