tusschenkomst, bemiddeling, inmenging. In het volkenrecht het ingrijpen van een of meer staten in een volkenrechtelijken strijd tusschen andere staten of in de binnenlandsche aangelegenheden van een staat, waarbij dan van de strijdende staten een bepaalde gedragslijn ten opzichte van elkander, of van een staat inzake zijn binnenlandsche aangelegenheden verlangd wordt.
De I. kan eerstens hierin bestaan, dat een derde partij zich stelt tusschen de strijdende partijen, met het aanbod behulpzaam te zijn in het zoeker, naar den weg tot een vergelijk; deze vorm heet interposition de bons offices; verder hierin, dat de ingrijpende staat zich met bepaalde bemiddelingsvoorstellen tot de strijdenden wendt (médiation), gelijk bij de oostenrijksche I. tusschen Rusland en de westelijke mogendheden in 1854—56, en waarbij gewoonlijk door den bemiddelaar de eigen belangen op den voorgrond worden gesteld; eindelijk in gewapende tusschenkomst, hetzij ten gunste van een der partijen of ter wille van eigen belangen. De geoorloofdheid der L, die op zichzelf in tegenspraak schijnt met de onafhankelijkheid der staten, volgt uit het recht van iederen staat om op te komen voor ëigen belangen en eigen zekerheid en voor het veilige verkeer zijner onderdanen, zoodat een I. als gewettigd wordt aangemerkt wanneer de intervenieerende staat aantoont dat zijn belangen gevaar loopen.
