de lombardische koningskroon, bestaat uit een 6,2 centim. breeden, met gouden bloemen en 22 edelsteenen bezetten, groen geëmailleerden gouden band van 16 centim. doorsnede, die van binnen ingelegd is met een smallen ijzeren band. (Afbeelding zie plaat Goudsmidskunst I, fig. 2). Volgens de legende zou koningin Theodelinde in 593 deze kroon hebben doen vervaardigen voor haar gemaal Aigilolf, doch waarschijnlijk behoort zij in de 9de eeuw thuis en is als armband gebruikt.
De ijzeren band zou, naar men zegt, uit een spijker van het kruis van Christus vervaardigd en door paus Gregorius den Grooten aan Theodelinde geschonken zijn. Na den ondergang van het rijk der Langobarden werd Karel de Groote, en na hem verschillende roomsch-koningen, met de IJ. als Koning van Italië gekroond; ook Napoleon I in 1805 en keizer Ferdinand I van Oostenrijk in 1838. De kroon wordt bewaard in de domkerk te Monza.Naar deze kroon is ook genoemd de Orde van de IJzeren Kroon, door Napoleon I als koning van Italië gesticht, 5 Juni 1805, onder den naam: Ordine della Corona di Ferro, ter gedachtenis aan zijn kroning te Milaan. Na den val van Napoleon hield ook deze orde op. Als „Orden der Eisernen Krone” werd zij 12 Febr. 1816 door keizer Frans I van Oostenrijk weder opgericht. Zij wordt verleend aan burgers en militairen en bestaat uit drie klassen. Het insigne vertoont de IJ. onder den oostenrijkschen keizerlijken dubbelen adelaar, op welks borst een donkerblauw geëmailleerd schild is aangebracht, met een gouden F op de voor- en het jaartal 1815 op de keerzijde. Het lint is geel met smalle blauwe randstreep.
