duitsch theoloog (kath.), geb. 25 Jan. 1835 te Allenstein in Oost-Pruisen, studeerde te Koningsbergen, Leipzig en Berlijn in de evangelische theologie, verwierf zich 1857 te Berlijn het recht tot academische voorlezingen in de historische theologie, ging 1858 na een wetenschappelijke reis door Italië te Braunsberg tot de kath. kerk over en werd 1859 priester gewijd. Hij vertoefde vervolgens voor het doen van handschrifkundige onderzoekingen tot 1861 te Rome, werd 1864 als professor der moraal aan het Lyceum Hosianum te Braunsberg, in den herfst van genoemd jaar als buitengewoon hoogleeraar in de dogmatiek aan de kath. theologische faculteit en als domheer naar Breslau beroepen.
In 1882 tot protonotarius benoemd, doceert hij jarenlang kerkgeschiedenis en kerkelijk recht. Hij publiceerde: Clementie Alexandrini de. logo dodrina (Leipzig 1855), Papst Nikolaus I. und die Byzantinische Staatskirche seiner Zeit (Berl. 1857), Die vortridentinischkaih. Theologie des Reformalionszeitalters aus den Quellen dargestellt (ald. 1858), Eusebii Pamphili historia ecclesiaslica (Schaffhausen 1859—62), Misericordias Domini (Freiburg i. Br. 1861, zijn overgang rechtvaardigende autobiographie), Monumenta Vaticana (al. 1861), Zur Kirchengeschichte des 16. und 17. Jahrhunderts (ald. 1863), Scriptorum Graeciae orthodoxae bibliotheca selecta (dl. I, ald. 1864 vlg.), In decreta concilii Rulhenorwm Zamoseiensis animadcersiones theologico-canonicae (ald. 1865), Coelestis urbs Jerusalem (ald. 1866), De martyrologio romano (Regensburg 1878), Institutionen des hallt.
Kirchenrechts (Freib. i. Br. 1886, 2de dr. 1892).
