(egyptisch Hor) egyptische godheid, een reeds door Herodotus met den griekschen Apollo geïdentificeerde zonnegod; bij de Grieken luidt zijn naam ook Horapollo. Het uitgangspunt van zijn, over geheel Egypte verbreiden eeredienst, is Edfoe, waar hij werd voorgesteld als een aan den hemel zwevende gevleugelde zon.
Het hem toegewijde dier is de sperwer, vandaar dat H. ook onder dit beeld, of als mensch met een sperwerskop wordt afgebeeld; ook wordt zijn naam in het hiëroglyphenschrift met de afbeelding van een sperwer geschreven. H. speelt in de egyptische mythologie een groote rol; als zonnegod bevecht hij zijn broeder Typhon, den god der duisternis, dien hij iederen morgen overwint om ’s avonds weder door hem overwonnen te worden. Volgens een andere opvatting is H. de zoon van den zonnegod Osiris en van Isis. Osiris wordt door zijn sluwen broeder Set door list gedood en van de heerschappij beroofd; Isis vlucht naar de moerassen van Beneden-Egypte en baart daar H.; wanneer deze tot jongeling is opgegroeid, verlaat hij zijn schuilplaats om den dood zijns vaders te wreken. Na een verschrikkelijken strijd wordt Set overwonnen; H. krijgt de heerschappij over de aarde, terwijl zijn vader Osiris voortaan als rechter in de onderwereld regeert. Als heerscher over de aarde is H. het voorbeeld der Pharao’s en de nationale god van Egypte geworden; de koning noemde zichzelven H. of zoon van Ré. In de latere egyptische mythologie wordt onderscheid gemaakt tusschen verschillende Horus-godheden: Harpocrates, den jongen H., den zoon van Isis en Osiris; Haroëris, den ouden H., die in Letopolis nabij Memphis vereerd werd, e. a.
