lat. numerus aureus, het getal dat aangeeft het hoeveelste een jaar is van den maancyclus van 19 jaren.
Het G. beweegt zich binnen een periode van 19 jaren (klimt van 1 op tot 19), na verloop waarvan het maanjaar weer op denzelfden dag aanvangt als het zonnejaar en de maanstanden weer dezelfde orde beginnen te volgen als 19 jaar vroeger. Wanneer het G. van een jaar 1 is wil dit zeggen, dat op 1 Januari van dat jaar de maan nieuw is, is het G. 2, dali wordt daarmee aangegeven dat het op 31 Dec. van dat jaar 2 jaar geleden is dat het maanjaar gelijktijdig met het zonnejaar eindigde, enz. Daar het jaar 1 v. Chr. het eerste jaar was van een maancyclus van 19 jaren kan men het G. van een jaar vinden door het jaartal door 19 te deelen en de rest met 1 te vermeerderen; is de rest 0, dan is het G. derhalve 1; voor 1900 verkrijgt men op deze wijze het G. 1. Het G. dient om den tusschen de laatste nieuwe maan en den lsten Januari van het volgend jaar liggende interval te vinden; deze is van belang voor de berekening van de veranderlijke christelijke feestdagen. Het feit, dat de maan elke 19 jaren eenzelfde orde van standen volgt, werd in 432 door een Athener, Methon geheeten, ontdekt; het schijnt den Chineezen reeds vroeger bekend te zijn geweest. De oorsprong van den naam G. ligt in het duister; volgens sommigen was de berekening van Methon met gouden teekens in den muur van den Pnyx te Athene gegriffeld.
