romeinsch dichter, geb. in een latijnsche stad van Campanië, trad, nadat hij tijdens den eersten punischen oorlog in het rom. leger had gediend, 235 v. Chr. te Rome als dramatisch dichter op.
Hij schreef treur- en blijspelen, en meestal naar grieksche voorbeelden. Hij was echter de eerste, die het waagde ook zelfstandige stukken over onderwerpen der vaderlandsche sage en geschiedenis te schrijven, en vervaardigde ook een episch, in de saturnische versmaat geschreven gedicht De bello Punico. Zijn vrijmoedigen spotlust, waarvan hij in zijn stukken ook tegen romeinsche grooten den teugel vierde, moest hij met hechtenis en verbanning boeten. Hij overl. in Utica omstreeks 200 v. Chr. De fragmenten zijner werken zijn in verschillende uitgaven verzameld.
