In den meest uitgebreiden zin: de staatsambtenaar, belast met de diplomatieke vertegenwoordiging van zijn land in het volkenrechtelijk verkeer in tijd van vrede. Overeenkomstig de bepalingen van het Weener Congres worden vier rangen van gezanten erkend:
1) ambassadeurs,
2) gezanten in engeren zin, fransch envoyés,
3) gevolmachtigde ministers, die bij den souverein en
4) zaakgelastigden, chargés d’affaires, die bij de ministers van een staat geaccrediteerd zijn.
De onderscheiding buitengewoon gezant houdt geen rangverschil in. Het onderscheid der drie laatste rangen heeft slechts ten aanzien van het ceremonieel eenige beteekenis. Van deze diplomatieke vertegenwoordigers onderscheidt men de bloote agenten voor bepaalde zaken, waartoe ook de consulaire ambtenaren belmoren, en verder de commissarissen voor technische onderhandelingen. Meer wezenlijk is het verschil tusschen een permanenten gezant en een zoodanige die slechts met een bepaalde onderhandeling, het afsluiten van een verdrag, het overbrengen van een boodschap enz. belast is. Aan een G. zijn in den regel eenige ambtenaren en beambten toegevoegd; tezamen vormen deze het gezantschap of de legatie.
