Frederik i (duitschland)

betekenis & definitie

Barbarossa (roodbaard), keizer van Duitschland uit 't geslacht der Hohenstaufen, geb. 1121, volgde zijn vader Frederik den Eenoogige van Zwaben in 1147 als hertog, zijn oom Koenraad III in 1152 als Duitsch koning op. In 1154 deed hij zijn eersten tocht naar Italië, ten einde de Milaneezen, die tegen hem opgestaan waren, tot onderwerping te brengen. Daarna deed hij zijn intocht te Pavia en liet zich daar tot koning van Lombardije kronen, terwijl hij 18 Juni 1155 uit de handen van den paus de duitsche keizerskroon ontving. In 1158 trok hij ter beteugeling van een tweeden opstand naar Milaan, doch tevens om de Italiaansche vorsten tot het afleggen van den leeneed bijeen te roepen, Nieuwe onlusten hadden te Mliaan in 1162 de verwoesting der stad tengevolge, doch de volgende tochten, die de keizer naar Italië ondernam, liepen ongunstig voor hem af. Hij leed zelfs in 1177 niet ver van Legnano een gevoelige nederlaag, daar Hendrik de Leeuw met zijn troepen afgetrokken was en daardoor ’s keizers leger verzwakt had. Bij de vredesvoorwaarden moest hij ’t recht van verbintenis der Lombardische steden erkennen. In Duitschland teruggekeerd, wreekte de keizer zich op Hendrik den Leeuw, wien hij Beieren en Saksen ontnam. Tevens bleek spoedig, dat hij zijn plannen ter onderwerping van Italië nog niet opgegeven had, hoewel hij in 1183 te Constanz vrede met de Lombardische steden gesloten had. lntusschen kwam ’t bericht, dat Saladin Jeruzalem heroverd had (1187) naar Europa en Frederik stelde zich nu aan het hoofd van een kruistocht naar Palestina, doch hij verdronk bij het baden in den Calyeadnus, een kleine rivier bij Seleucia, 10 Juni 1190.