nieuw-platonisch philosoof en grammaticus, geb. omstreeks 213 na Chr., volgens sommigen te Emesa in Syrië, volgens anderen te Athene, hield zich te Alexandrië en Athene bezig met de grieksche literatuur en nam in het begin der nieuwplatonische bespiegeling een voorname plaats in als criticus. In zijn latere jaren gaf hij aan de uitnoodiging van Zenobia gehoor om de leermeester van haar kinderen te zijn en begaf zich daartoe naar Palmyra, werd tegelijk mede in de lotgevallen dezer koningin gewikkeld en op bevel van keizer Aurelianus wegens hoogverraad in 273 na Chr. onthoofd.
Ten onrechte wordt hem het waarschijnlijk in de 1ste eeuw na Chr. vervaardigde belangrijke werkje Over het verhevene toegeschreven.
