Graaf, Fransch scheikundige, geb. 9 Nov. 1748 te Talloires bij Annecy; hij studeerde te Turijn en ging in 1772 naar Parijs, waar hij in 1780 lid der Academie der wetenschappen en in 1794 professor aan de normaalschool werd; in 1796 ging hij met Monge, Thouin, den beeldhouwer Moitte, den schilder Barthélemy enz. naar Italië, door het Directoire belast de voornaamste werken der eerste Italiaansche meesters naar Frankrijk te brengen; hij vergezelde ook Bonaparte naar Egypte en genoot in hooge mate de bescherming van den keizer, die hem gaarne „mijn chemist” noemde; niettemin stemde hij 1 April 1814 voor de afzetting van Napoleon en het instellen van een voorloopig bewind. Te Arcueil richtte hij met Laplace de Sociétó d’Arcueil op, waarvan weldra de eerste geleerden van dien tijd (Biot, Humboldt, GayLussac, Arago enz.) lid waren.
Hij stierf te Arcueil, 6 Nov. 1822. Hij deed vele belangrijke uitvindingen; zijn hoofdverdienste is gelegen in zijn onderzoekingen ten opzichte van de leer der affiniteit. Zijn hoofdwerken zijn: Essai de statique chimique (1803), Recherches et nouvclles recherches sur les lois des affinités chimiques (1804); voorts schreef hij vele omvangrijke verhandelingen in de Annales de (Jhimie; o. a. Recherches sur la nature des substances animales, enz.
