scheik. Een metaal, dat met zink in zinkblende wordt aangetroffen en vroeger Melinum werd genoemd.
Het is wit, sterk glanzend en kristalachtig op de breuk. Soortel. gew. 8.7. Verbindingen met zwavel, jodium en bromium vinden toepassing in de photographie. Het C. werd in 1817 tegelijkertijd door Hermann en Stromeijer ontdekt.
