1) Mineralogie: de oppervlakte die bij het breken van een lichaam ontstaat ter plaatse waar de verbinding verbroken is ; naar het voorkomen dezer breuk spreekt men van schelpachtig, glasachtig, korrelig, bladerig, glinsterend op de B.
2) Cijferkunst; een gedeelte, of een aantal even groote gedeelten, van een geheel; is de noemer uitgedrukt door een der termen van de schaal van het tiendeelig stelsel, dan spreekt men van tiendeelige breuk.
