duitsch medicus, geb. 4 Oct. 1817 te Danzig, werd 1863 hoogieeraar te Berlijn, wijdde zich in het bijzonder aan de epidemische ziekten, en overl. 28 Jan. 1894 te Berlijn. Hoofdwerken: Handbuch der histor.-geogr.
Pathologie (2 dln., Erl. 1859—64, 2de dr. Stuttg. 1883), Die Meningitis cerebrospinalis epidemica (Berl. 1866), Heber Verhütung tmd Bekämpfung der Volkskrankheiten (ald. 1875), Geschichte der Augenheilkunde (Lpz. 1877), Geschichte der mediz. Wissenschaften in Deutschland (München en Leipz. 1893); verder bewerkte hij een nieuwen druk van de verhandelingen van Hecker, onder den titel: Die groszen Volkskrankheiten des Mittelalters (Berl. 1865), en met Virchow sinds 1866: „Jahresbericht über die Fortschritte und Leistungen der Medizin”.
