Deze bestaan uit rijmende versregels van zes jambische voeten, en beurtelings één paar 12- en 13-lettergrepige regels die eigenlijk op het midden een licht voelbare breuk of rustpunt behooren te hebben, waardoor twee afgeronde even groote halfregels ontstaan; deze breuk ontbreekt echter menigmaal, hetgeen soms de kracht der voorstelling zeer verhoogt:
De maagd van Neerland hief het hoofd op — en za [rond]
terwijl op deze wijze ook vaak het gevaar van in den dreun te vervallen wordt afgewend. De naam is waarschijnlijk afgeleid van een oud Fransch gedicht op Alexander den Groote, geschreven in de 12e of 13e eeuw, in welk gedicht deze maat het eeirst gebruikt werd; volgens anderen ontstond deze naam uit de omstandigheid dat de schrijver of een der schrijvers van gemeld gedicht den naam Alexander droeg. De voorn, voortbrengselen der Nederl. poëzie, als bijna alle treurspelen van Vondel, De Ziekte der Geleerden en De Ondergang der eerste Wareld van Bilderdijk, De Overwintering op Nova-Zembla van Tollens, de beste stukken van Da Costa en Ten Kate, enz., benevens vele uit andere talen overgezette meesterwerken (Young’s Nachtgedachten, Milton’s Verloren Paradijs, enz.) zijn in deze versmaat geschreven.
