STEENKOOL - v. (...kolen), eene brandbare delfstof van eene meer of minder glanzend zwarte kleur, die in verschillende diepten onder de oppervlakte der aarde in lagen of beddingen aangetroffen wordt; steenkool branden, stoken; vette. magere steenkool; stukken steenkool;
— blanke of witte steenkool, waterdrijfkracht van stroomend of vallend water ;
— ADER, v. (-s), steenkoollaag in eene mijn ;
—ASCH, v. asch van verbrande steenkolen;
—LAAG, v. (...lagen);
—PRODUCTIE, v.;
—TEER, v. teer uit steenkool gewonnen ;
—VERBRUIK, o.;
—VORMING, v. (-en), het vormen der steenkolen uit planten : bij de steenkoolvorming onderscheidt men 4 perioden: de watergisting, de stikstof-, de koolzuur- en de methaangisting.
