(ontgloeide, heeft en is ontgloeid), gaan glooien: ´s hemels grauw ontgloeit tot goud en purper;
— ontbranden in, door of van een gevoel in vuur geraken: schitterende zelfopoffering, buitengewoon genoeg om een steenkoud hart te doen ontgloeien; in geestdrift ontgloeien;
— doen ontbranden;
Venus’ lach ontgloeit de zinnen. ONTGLOEIING, v. het ontgloeien.