Onaantastbaar bn. (van goederen of rechten) niet in bezit genomen of opgevorderd kunnende worden: hij heeft onaantastbare rechten op dat goed; hij is in het genot eener onaantastbare jaarwedde, (d. i. waarop geen beslag kan worden gelegd);
— (krijgsw.) (van eene stelling) niet van nabij vijandig bestookt kunnende worden, onbereikbaar voor een aanval: die vesting op de rotsen is bijna onaantastbaar; (fig.) die zaak moet door onaantastbare wetsbepalingen worden vastgesteld. ONAANTASTBAARHEID, v.
