DOORDRIJVEN, (dreef door, heeft en is doorgedreven), voortdurend drijven; verder drijven eene kudde doordrijven; de boot dreef door; (zeew.) driftig worden (van schepen), doordat het anker niet houdt;
— (fig.) doorzetten hij wist zijn gevoelen door te drijven, door de anderen doen aannemen, ingang vinden:
...DRIJVER, m. (-s), iem. die zijn wil doorzet, zijne meening niet naar die van anderen wijzigt;
...DRIJFSTER, v. (-s).
DOORDRIJVING, v.
