DOODBRANDEN, (brandde dood, heeft doodgebrand), (geneesk.) eene wande doodbranden, door branden de omgevende weefsels vernietigen;
— te sterk branden: die kalk is doodgebrand; gips doodbranden;
— (Z. A.) (van een veldbrand gezegd) van zelf uitgaan, niet geheel doorbranden. DOODBRANDING, v.