v. (...tiën, -s), overeenkomst waarbij iem. (de assuradeur) zich tegenover den ander (den geassureerde) tegen betaling van eene premie verbindt de schade te vergoeden, ingeval zekere voorwerpen (goederen, schepen, huizen) onder zekere omstandigheden (door brand, ongelukken ter zee, bij het vervoer, door hagelslag enz.) te niet gaan of onbruikbaar worden;
— een makelaar in assurantiën, benaming voor het bedrijf van den verzekeraar;
— de assurantie-maatschappij, ook het bestuur daarvan ; de assurantie weigert, wegens vermoeden van opzet, den verzekerde uit te betalen. Zie VERZEKERING.
