I. v. (-s),
1. houten verhevenheid waarop men zich bewegen kan; toneel, tribune en derg.: een planken stellage voor de muzikanten; — steiger;
2. getimmerte, stelling waar men iets op legt; open rek waar men iets in opbergt: het atelier met de stellages;
3. houten getimmerte ter ondersteuning: zaadteelt onder op stellages liggende losse ramen.
II. v., (effect.) affaire waarbij de koper het recht heeft om een bep. hoeveelheid van zeker fonds op een vooraf vastgesteld tijdstip tegen een overeengekomen koers aan zijn tegenpartij te leveren, of de stukken van hem tegen een andere overeengekomen koers op te vragen, met de verplichting nochtans één van beide te doen: de stellage is een middel om het risico bij premieaffaires op anderen af te wentelen.
