v. (-en),
1. het schenken (in de bet. 4.), bep. als handeling met rechtsgevolgen waarbij de schenker, bij zijn leven, om niet en onherroepelijk enig goed afstaat ten behoeve van de begiftigde, die dit goed aanneemt: de toet erkent geen andere schenkingen dan schenkingen onder de levenden (B.W., a. 1703); veel kloosters en kerken zijn door schenkingen rijk geworden ;
2. wat geschonken wordt, thans alleen in toepassing op belangrijke goederen of bedragen.
