bn. bw. (-er, -st),
1. welgevormd, knap, schoon : een fraaie gestalte; fraaie lokken;
2. aesthetisch aangenaam aandoend (minder sterk dan schoon), sierlijk, mooi: fraaie letters; een fraai span paarden; een fraaie tuin; bw. : fraai gedrukt; — de fraaie handwerken, in tegenstelling met de nuttige; de fraaie letteren (Fr. les belles lettres); — (iron.) een f raaie vertoning; heb je nog meer van dat fraais?
3. zedelijk welstaand, tot eer of lof strekkend; thans alleen met ontkenning of iron.: dat staat u lang niet fraai; fraaie voornemens; — zelfst. ’t is me wat fraais!
FRAAIHEID, v.,
1. schoonheid;
2. (mv. ...heden), (w. g.) fraai ding.
