(stortte af, heeft en is afgestort),
1. met snelle vaart nederstromen: een beek die de berg afstort;
2. (stof, gruis, puin enz.) plotseling of met kracht naar beneden werpen, nederstorten : een lading steenkolen af storten; ook onoverg. : naar beneden komen;
3. (fig. w. g.) op iem. of iets afstorten, met drift of geweld aankomen op ;
4. doen neerkomen : (dicht.) (zegeningen of straffen des hemels, weldaden en onheilen, klanken en tonen enz.) ze als ’t ware uitgieten en doen nederstromen (op iemand of iets): stort op mijn hoofd alleen elk naderend onheil af; ook onoverg.: naar beneden komen; [Een germanisme is afstorten voor neervallen, b.v. van rotsblokken, of van personen die neerstorten in een diepte ; ook zich af storten].
