Volgens deze theorie van C.R. Brewin (1996) vindt er tijdens een traumatische gebeurtenis, zoals PTSS, incomplete informatieverwerking plaats. Normaliter wordt binnenkomende informatie via twee paden verwerkt (zie Fig. Dual Representation-theorie). Het pad dat verloopt via de prefrontale cortex (thalamus, cortex) zorgt voor de verbale opslag van de herinnering en gaat naar het 'verbaal toegankelijk geheugen' (VAM: Verbal Acccessible Memory).
Het pad dat niet via de prefrontale cortex, maar naar de amygdala loopt, zorgt voor de sensorische opslag van de herinnering het zogenaamde 'situatie toegankelijk geheugen' (SAM: Situationally Accessible Memory).
In het VAM-geheugen ligt bewuste cognitief verwerkte informatie over het trauma opgeslagen zoals betekenisgeving, consequenties, enzovoorts en is koppeling en vergelijking mogelijk met eerdere ervaringen via het autobiografisch geheugen. Deze informatie leent zich onder andere voor verbale uiting over het trauma.
Tijdens een traumatische ervaring zou het pad dat via de prefrontale cortex (VAM-route) verloopt niet optimaal werken, waardoor de herinnering op een sensorische en gefragmenteerde manier wordt opgeslagen waaronder in het SAM-geheugen. Dit geheugen wordt bestuurd door lagere waarnemingsprocessen en de motorische en autonome reacties van de persoon. Het ontstaan van flasbacks bij PTSS hangt nauw samen met het SAM- geheugen. Uitgaande van deze theorie worden pijnsensaties, die worden ervaren tijdens het trauma, in het geheugen opgeslagen samen met andere sensorische ervaringen (bijvoorbeeld geuren en klanken). Indien deze herinnering wordt geactiveerd door stimuli die aan het trauma doen denken, zou ook deze pijnervaring weer worden geactiveerd. Om de snelle SAM-route minder dominant te laten zijn moet via het VAM-geheugen (vooral de hippocampus) uitdoving (via tegenkoppeling) plaats vinden van de sterk sensorisch opgeslagen SAM-informatie in de amygdala, zoals sterk geconditioneerde vreesstimuli zoals geluid, geuren, lichaamsgevoelens, enzovoort.
