De solvabiliteit is bij een pensioenfonds de verhouding tussen eigen vermogen en vreemd vermogen. De solvabiliteit uit zich bij een pensioenfonds in de verhouding tussen het vermogen dat in het fonds zit en de pensioenverplichtingen waaraan het fonds moet voldoen.
In de bedrijfsvoering geeft de mate van solvabiliteit doorgaans aan in hoeverre een onderneming de schulden die het heeft kan betalen. Hoe beter de verhouding tussen het eigen vermogen en het vreemd vermogen, oftewel veel eigen vermogen ten opzichte van weinig vreemd vermogen, betekent dat de solvabiliteit hoog is. Een hoge solvabiliteit wordt over het algemeen gezien als een teken van een gezonde bedrijfsvoering.
Bij pensioenfondsen wordt de solvabiliteit gebruikt om de verhouding aan te duiden tussen het beschikbare vermogen en de pensioenverplichtingen waaraan het fonds moet voldoen. Indien het beschikbaar vermogen van een pensioenfonds ruim genoeg is om de pensioenverplichtingen te betalen, wordt gesproken van een hoge solvabiliteit. Een hoge solvabiliteit van een pensioenfonds geeft aan dat het pensioenfonds betrouwbaar is. De solvabiliteit geeft dus aan hoe goed de dekkingsgraad van een pensioenfonds is.
In Nederland moeten pensioenfondsen aan strenge regels voldoen. Zo zijn pensioenfondsen verplicht om een 100 procent dekkingsgraad te hanteren. Hoewel het voor sommige pensioenfondsen in bepaalde jaren lastig is gebleken om hieraan te voldoen, zorgen deze regelingen wel voor een hoge solvabiliteit.
