De dekkingsgraad is de verhouding tussen de waarde van de beleggingen en de pensioenverplichtingen van een pensioenfonds. De dekkingsgraad wordt veelal gebruikt om de actuele vermogenspositie van een pensioenfonds aan te duiden.
Pensioenfondsen beheren vaak grote hoeveelheden geld die ze investeren om later pensioengerechtigden in een pensioenuitkering te voorzien. Hierbij is het van belang dat een pensioenfonds genoeg vermogen heeft om aan deze verplichting te kunnen voldoen. Om vast te stellen of dit het geval is, wordt de dekkingsgraad uitgerekend. De dekkingsgraad is de verhouding tussen de pensioenverplichtingen van een pensioenfonds en het vermogen dat men te besteden heeft als gevolg van pensioenpremies. De dekkingsgraad is hiermee een indicator voor de gezondheid van een pensioenfonds.
In Nederland zijn pensioenfondsen verplicht om een dekkingsgraad van boven de 100 procent te hebben. Dat wil zeggen dat zijn meer vermogen in beheer moeten hebben dan de totale waarde van alle verplichtingen waaraan ze moeten voldoen. Indien de dekkingsgraad van een pensioenfonds te laag is, moet men een herstelplan presenteren bij De Nederlandsche Bank (DNB). In dit herstelplan moet het primaire doel zijn om ervoor te zorgen dat de dekkingsgraad weer boven de 100 procent komt te liggen. Wanneer het een pensioenfonds niet lukt om de dekkingsgraad binnen middellange termijn op peil te krijgen, zal het genoodzaakt zijn om de tekorten op de pensioenpremies. In Nederland is dit sinds het uitbreken van de economische crisis in 2008 een terugkerend thema van debat geweest.
