Willaert - (Adrian; wij vinden ook Vuigliart, Vigliar, Wigliardus en eveneens „Messer Adriano”), de groote toonkunstenaar, stichter van de Venetiaansche school, is tusschen 1480 en 1490 te Brugge geboren (van der Straeten zegt: te Roulers) en in 1562 te Venetië overleden. Hij was leerling van Jean Mouton en werd, na kort verblijf te Rome en te Ferrara, benoemd tot kapelmeester aan de Marcuskerk te Venetië. De inrichting van die kerk, met twee galerijen, elk van een orgel voorzien, bracht W. op het denkbeeld, composities voor twee koren te schrijven, een vinding, die onmiddellijk zeer gewaardeerd werd.
De geniale kunstenaar, die door zijn tijdgenooten hooggeschat werd (zij roemden zijn muziek als „vloeibaar goud”), heeft ook als leeraar grooten invloed uitgeoefend ; Gabrieli, Ciprian de Rore en Zarlino, zijn uit zijn school voortgekomen. Ook op harmonisch gebied was W. een baanbreker; de vrijere behandeling van de chromatiek als modulatie-middel, kan tot op hem worden teruggebracht. W. moet worden beschouwd als een der groote meesters, wier stuwkracht de toonkunst op haar tegenwoordige hoogte heeft gebracht.
